Mikołajkowy skarb

Jak się domyślacie, oczywiście nie wytrzymałam do 6 grudnia i otworzyłam paczkę wcześniej... Cóż, dzięki temu mogę nacieszać się prezentem o kilka dni dłużej;) 

W paczce siedziała lalka, która właściwie od ponad roku chodziła mi po głowie, ale z racji tego, że nie była 'z mojej bajki', spychałam moje 'nielogiczne' marzenie w odmęty podświadomości... No bo jak to, że lalka-dziecko, bobas? Bez sensu przecież... A bobasek wytrwale kusił... z kuszenia owego zwierzyłam się nieopatrznie pomocnikowi/szpiegowi/wspólnikowi Mikołaja i tak oto mały Azjata firmy Miniland pojawił się w moich objęciach ❤️ Bo przecież każdy czasem potrzebuje przytulić lalkę (prawda? czy tylko ja tak mam?🤔), a taki bobas, jakby nie patrzeć zaprojektowany pod kątem zabaw dziecięcych, jest mocny i wytrzymały; można go tulić bez obaw uszkodzenia czegokolwiek.

Podoba mi się idea tych lalek - są produkowane we wszystkich podstawowych 'odmianach człowieka'. Są mali Azjaci, Europejczycy o blond włosach oraz takich bardziej brązowych, śniadzi  latynosi i ciemnoskórzy Afrykanie. Są również lalki odwzorowujące dzieci z zespołem Downa. I oczywiście wszystkie występują w dwóch wersjach - chłopięcej i dziewczęcej. I pachną, co dla niektorych może być wadą a dla innych zaletą. Ja osobiście musiałam przyzwyczaić się do tego, że lalka nie pachnie gumą, ale sam zapach mnie nie drażni. 

Zdjęcia w pudełku nie zdążyłam zrobić, tak się spieszyłam,  żeby go uwolnić! Bardzo byłam wzruszona tym, że ktoś zadał sobie tyle trudu, żeby sprawić mi radość... ❤️ To był naprawdę magiczny moment... Niezapomniany. 

Mój mały Azjata otrzymał imię Kyo, ponieważ nie ma brwi... tak samo jak wokalista Dir en Grey o tym samym imieniu 😉 

Mój Kyo ma cudownie miękkie włoski i cały jest niesamowicie miły w dotyku. Zrobiłam mu sweterek (pierwszy w życiu raglan, juhuuu!), uszyłam spodenki i już nie marznie :)  

Prawda, że słodziak? Uwielbiam mojego Kyo! ❤️ 

Życzę Wam wspaniałych mikołajkowych niespodzianek! ✨️