Minął rok!

 13 lutego minął rok, odkąd zaczęłam pisać bloga. Długo zbierałam się w sobie, zanim go założyłam, zniechęcana problemami technicznymi i jakimś dziwnym rodzajem wstydu czy nieśmiałości... A teraz nie wyobrażam już sobie, że miałabym go nie pisać, mam z tego coraz większą frajdę, poprawia nastrój nie tylko mnie samej ale też przynajmniej kilku osobom (mam nadzieję 😉). Dziękuję tym wszystkim, którzy tu zaglądają, którzy zostawiają komentarze, ale także tym, które wolą pozostać niezauważeni! Bardzo się cieszę, że jesteście tu ze mną! Dziękuję jeszcze raz i ściskam Was serdecznie❤️!
(Ale ponieważ to nie rozdanie Oskarów, a ja wpadam w patetyczny nastrój, czas przejść do konkretów). A zatem 13 lutego mój blog skończył rok. Już nie raczkuje, ale jeszcze dość chwiejnie porusza się na swoich krótkich nóżkach 😉 Pierwsza rocznica Miejsc Nieistniejących zasłużyła na huczne świętowanie, a nie ma lepszej imprezy niż spotkanie z Inką w Kołobrzegu.
Luty w Kołobrzegu... to może nie jest najwdzięczniejszy moment na spacery z lalkami ;) Ręce grabiały, wiatr zrywał kaptury i ogólnie było dość ekstremalnie. Zrezygnowałyśmy z pierwotnego planu robienia lalkom zdjęć na molo, bo bałyśmy się, że wiatr może je porwać...

 Do Kołobrzegu pojechała ze mną Lily Cheng oraz Tamara, która chciała wypróbować swoje nowe ciałko. 

Mimo różnic 'gatunkowych' znalazły wspólny język z cudnymi lalkami Inki:

A w Mieście Myszy najlepszą zabawę miałyśmy Inka i ja!  Nawet nie przypuszczałyśmy, że myszki mogą dostarczyć nam aż tyle pozytywnych emocji!

A żeby nie było zbyt myszowato, bo to przecież walentynki, mój Isul życzy wszystkim dużo miłości❤️i to tej bardzo szeroko pojętej 🤗💓

Wszystkiego dobrego! 💜